Ο σύγχρονος τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από την υπερπροσφορά αγαθών την ένταση και την κούραση. Παράλληλα o καθένας μας έχει μέσα του μία μεγαλύτερη ή μικρότερη φιληδονία.
Αυτοί οι δύο λόγοι μας οδηγούν στο να κάνουμε καθημερινά πολλές παραβάσεις.
Η δυτικού τύπου ιατρική χαρακτηρίζεται από υπερπροσφορά φαρμάκων με αποτέλεσμα να κάνουμε υπερκατανάλωση σε αυτά, ιδιαίτερα δε σε κατασταλτικά του αμυντικού συστήματος όπως αντιβιοτικά, αντιπυρετικά, κορτιζονούχα, αντισταμινικά και χημειοθεραπευτικά.
Από την μελέτη του ανθρώπινου σώματος και των «απαντήσεών» του στα λάθη μας προκύπτουν συνταρακτικά συμπεράσματα! Διαπιστώνουμε ότι έχουμε στην διάθεσή μας ένα τέλειο και σοφό δημιούργημα. Αυτό μας υπηρετεί πιστά με όλες του τις δυνάμεις και συχνά τις ξεπερνά. Οι αντιδράσεις του χαρακτηρίζονται από υπακοή και μάλιστα υπακοή μέχρις αυτοθυσίας.
Μετά από αμέτρητες παραγραφές των λαθών μας, το σώμα αναγκάζεται κάποια στιγμή να εμφανίσει κάποιο σύμπτωμα ή κάποια αρρώστια. Αυτό δεν είναι ποτέ τυχαίο. Πρόκειται πάντα για μία τέλεια μελετημένη αντίδραση στην προσπάθειά του να αντιρροπήσει τα λάθη μας. Αποσκοπεί πάντα στην αποκατάσταση της υγείας του και μάλιστα με το πιο γρήγορο και επιστημονικό τρόπο. Γι’ αυτό η αντιμετώπιση από την μεριά μας των συμπτωμάτων και των ασθενειών πρέπει να γίνεται με μεγάλη επιφυλακτικότητα. Η νηστεία και η εγκράτεια ως θεραπεία για σωματικές αρρώστιες είναι μία μέθοδος συνετή, ακίνδυνη, λογική και δίκαιη. Είναι ακίνδυνη, διότι αφήνει το σώμα να κάνει το ίδιο την θεραπεία. Τo δε σώμα εργάζεται πάντα με λεπτότητα και διακριτικότητα και γι’ αυτό χωρίς παρενέργειες.
Είναι λογική, διότι δεν πολεμά την ίδια την αρρώστια που είναι το αποτέλεσμα, αλλά την κατάχρηση του φαγητού και των φαρμάκων που είναι από τις κύριες αιτίες της. Είναι τέλος δίκαιη, διότι αντικαθιστά την όντως ευεργετική ταλαιπωρία της αρρώστιας όχι με την άνεση και την απόλαυση αλλά με την θεληματική ταλαιπωρία της στέρησης.
Η νηστειοθεραπεία είναι ένας τρόπος θεραπείας διαφόρων ασθενειών. Αντί φαρμάκων χρησιμοποιεί τη νηστεία ή κάποια δίαιτα αποτοξίνωσης. Εφαρμόζεται εδώ και 2.500 χρόνια από θεραπευτές με κορυφαίους εκπροσώπους τον Ιπποκράτη, το Γαληνό, τους βυζαντινούς ιατρούς και τον αυστριακό F.X. Mayr. Εκτός από την κυτταρίτιδα και την μεγάλη κοιλιά, ένα πλήθος ασθενειών μπορούν να θεραπευτούν όπως οξείες αρρώστιες, φλεγμονές, αλλεργίες, τραυματικές κακώσεις, χρόνιες δυσθεράπευτες ασθένειες. θα μπορούσαμε γενικώς να πούμε ότι εκεί όπου χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά, αντιμυκητιασικά.
Αντιπυρετικά, αντιφλεγμονώδη, διουρητικά, κορτιζονούχα κ.λπ. μπορεί αντ’ αυτών να χρησιμοποιηθεί συνήθως η νηστειοθεραπεία.
Είναι μια φυσική, αφάρμακη ασφαλής και ταχεία θεραπευτική μέθοδος χωρίς κινδύνους και παρενέργειες. Συμβάλει στην πρόληψη και στην θεραπεία πολλών ασθενειών και μπορεί να εφαρμοσθεί μόνη της ή -αν απαιτηθεί- σε συνδυασμό με γνωστές θεραπείες όπως ινσουλίνη, Τ4, χειρουργικές επεμβάσεις κ.α. Χρησιμοποιεί όλες τις διαγνωστικές εξετάσεις της σύγχρονης ιατρικής και αναζητεί τη συνεργασία με όλες τις ειδικότητές της.
Τρεις είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να γίνει η νηστειοθεραπεία σωστά, ευχάριστα και αποτελεσματικά:
α) Να διακοπούν όσα φάρμακα μπορούν να διακοπούν (με τη συμβουλή γιατρού)
β) Να θέλει ο ίδιος ο ασθενής με όλη του την καρδιά να υποβληθεί στην μικρή στέρηση της νηστείας για όσο χρόνο χρειαστεί
γ) Να είναι διατεθειμένος να περάσει τις θεραπευτικές κρίσεις. Αυτές είναι οι φάσεις όπου λόγω της εντονότατης αποτοξίνωσης, δεν αισθάνεται κανείς καλά. Είναι οι φάσεις όπου γίνεται η πιο βαθιά, η πιο ουσιαστική θεραπεία. Η νηστειοθεραπεία γίνεται κυρίως για να προκαλέσει αυτές τις κρίσεις.
Είναι άκρως επιθυμητές και στο μεγαλύτερο ποσοστό (99% των ενηλίκων) αναπόφευκτες. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι από ελαφρά (πονοκέφαλοι, ημικρανίες, ναυτίες, ατονία, ταχυπαλμίες, εφιδρώσεις, πόνοι σε μυς και αρθρώσεις, ρίγη, ευαισθησία στο κρύο, συνάχι, βήχας, διάρροιες, παροδική μείωση της όρασης, αίσθημα βουλώματος στα αυτιά) έως και πολύ βαριά (εμετοί, υψηλός πυρετός, βαριά βρογχίτιδα, τρομερή κατάπτωση κ.α.).
Οι θεραπευτικές κρίσεις μπορούν να καταταγούν σε δύο κατηγορίες:
α) Οι κρίσεις που μπορούν να παρουσιασθούν τον πρώτο μηνά περιλαμβάνουν συνήθως τα ελαφρά συμπτώματα και διαρκούν μερικές ώρες έως μερικές μέρες. Με αυτές θεραπεύονται οι πιο επιφανειακές αρρώστιες (π.χ. αλλεργ. ρινίτιδα, ιγμορίτιδα, σπαστική κολίτιδα, έκζεμα, κνίδωση κλπ)
β) Οι κρίσεις που παρουσιάζονται από τον δεύτερο μήνα έως και στα δύο χρόνια περιλαμβάνουν συνήθως τα πιο βαριά συμπτώματα και μπορούν να διαρκέσουν μερικές μέρες έως και μερικές εβδομάδες. Με αυτές θεραπεύονται βαριές, χρόνιες αρρώστιες (π.χ. μυκητιάσεις, χρόνιες ρευματοπάθειες, χρόνιες πνευμονοπάθειες, η τρομερά μεγάλη κοιλιά, η τρομερή κυτταρίτιδα κλπ).
Οι κρίσεις όσο βαριές και να είναι δεν έχουν παρ’ όλα αυτά κανένα κίνδυνο. Το αντίθετο μάλιστα! Είναι μια βιολογική ένδειξη ότι δεν υπάρχει, ούτε υποκρύπτεται κάποια ανίατη ή κακοήθης αρρώστια. Διότι σε περίπτωση γενικευμένης ανίατης νόσου το σώμα δεν μπαίνει ποτέ στην διαδικασία της κρίσης. Πείνα κατά την διάρκεια όλης της θεραπείας δεν έχει κανένας! Οι μόνες περιπτώσεις όπου μπορεί να παρουσιασθεί πείνα είναι σε θεραπευτική κρίση (σπανίως) κι όταν έχει γίνει παράβαση από την μεριά του ασθενούς (το πιθανότερο). Εφόσον ο ασθενής θέλει και είναι διατεθειμένος με χαρά και ελευθερία να μπει στην μικρή ταλαιπωρία της νηστείας τα αποτελέσματα της θεραπείας είναι θεαματικά.
Τα στάδια που μπορούν να ακολουθηθούν, ποικίλουν από μία πλήρη διατροφή όπου επιτρέπονται όλα (στάδια ς’, ζ”), μέχρι την ξηρασία όπου γίνεται αποχή απ’ όλα και από νερό (στάδιο α’). Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία, την ασθένεια και την επαγγελματική ή συναισθηματική επιβάρυνση του ασθενούς επιλέγουμε κάποιο στάδιο.
Αυτό βέβαια μπορούμε να το αλλάξουμε αργότερα είτε προς το λιτότερο, είτε προς το πλουσιότερο. Όταν η θεραπεία προχωρήσει (συνήθως σε τρεις έως δώδεκα εβδομάδες) τρώμε ήδη απ’ όλα (στάδια ς’, ζ”) πλην τηγανιτών και τσιγαριστών.
Εναλλακτικά μπορούμε να κάνουμε τα στάδια διαδοχικά, π.χ. προστάδιο (7 ημέρες), στάδιο α’ (3 ημέρες), στάδιο β’ (3 ημέρες), στάδιο γ’ (7 ημέρες), στάδιο δ’ (7 ημέρες), στάδιο ε’ (7 ημέρες), στάδιο ς’ (7 ημέρες) και στάδιο ζ’.
Τα στάδια περιγράφονται στα βιβλία: «Παραβάσεις και Νηστειοθεραπεία», «Αποτοξίνωση και Διατροφή» και «Συνταγές» του παθολόγου I. Παπαγιαννόπουλου και είναι τα εξής:
Προστάδιο
2 ώριμες μπανάνες για πρωί, 300 – 400 γρ. πατάτες ή ρύζι λαπά για μεσημέρι, 150 ml χυμό για βράδυ, ελάχιστο νερό ή 3οο γρ φρούτα για πρωί μεσημέρι και βράδυ.
Στάδιο α’
Ξηρασία, δηλαδή αποχή από φαγητά και υγρά (νηστεία και αποσία)
Στάδιο β’
Νηστεία με λίγο νερό ή 200 ml χυμό για πρωί μεσημέρι και βράδυ
Στάδιο γ’
Μικρά γεύματα π.χ. δύο φορές (πρωί και μεσημέρι) με 30 γρ. παξιμάδι και 60 γρ. γιαούρτι και το λιγότερο δυνατό νερό, ή 200 γρ. φρούτα για πρωί, 200 γρ. ωμή σαλάτα για μεσημέρι, το λιγότερο δυνατό νερό και την επόμενη μέρα ξηρασία.
Στάδιο δ’
Μέτρια γεύματα: όπως στο στάδιο «γ’» αλλά στην διπλή ποσότητα.
Στάδιο ε’
Μέτρια γεύματα: π χ. δύο ή τρεις φορές (πρωί μεσημέρι και βράδυ) από 300 γρ πατάτες ή ρύζι λαπά καθημερινά ή 400 γρ φρούτα για πρωί και 400 γρ ωμή σαλάτα το μεσημέρι καθημερινά. Το λιγότερο δυνατό νερό.
Στάδιο ς’
Την πρώτη μέρα ξηρασία, την δεύτερη μέρα οποιοδήποτε πρωινό και μεσημεριανό ή τρία γεύματα (πρωί, μεσημέρι και βράδυ) φρούτων των 300 γρ. ή 400 γρ.
Στάδιο ζ’
Σωστά γεύματα (οποιοδήποτε πρωινό και μεσημεριανό) λίγο νερό.
πηγη
http://misha.pblogs.gr/